W 1949 roku grodzisko zostało włączone do planu prac Kierownictwa Badań nad Początkami Państwa Polskiego. Jeszcze w tym roku

 

rozpoczęły się prace wykopaliskowe, prowadzone pod kierownictwem doc.dr Krystyny Musianowicz. Wykonano krzyżowe przekopy przez

 

całe grodzisko, oraz przebadano część kotliny wewnętrznej. Po przecięciu wałów przekopami w stronę północy, zachodu i południa,

 

stwierdzono, że były one wałami drewniano - ziemnymi o konstrukcji rusztowej. W południowym wale grodziska odkryto pozostałości

 

bramy, a na przedpolu wału zachodniego resztki pomostu. W 1950 r. kontynuowano prace wykopaliskowe na grodzisku .W przestrzeni

 

bramnej, pod słupami bramy, znaleziono drewnianą skrzynię na zboże z nasionami prosa i żyta. Kontynuowano również rozpoczęte w

 

1949 r. prace przy przekopie krzyżowym, przeprowadzając wykop w kierunku wschodnim. W połowie sezonu wykopaliskowego rozpoczęto

 

badania części osady, położonej na północ od grodziska. Prace wykopaliskowe trwały (z roczną przerwą) do 1952 r. Na zbadanym w

 

1950 r. niezbyt dużym fragmencie osady, wynoszącym dziewięć arów, zostało odkrytych dziesięć jam, z których trzy posiadały resztki

 

pieców ze sceglonej polepy, jeden owalny budynek gospodarczy, oraz pozostałości budynku z podcieniem, w którym znaleziono

 

drewniane koło od wozu, klepki od cebrzyka, łyżkę-czerpak, bijak drewniany, oraz wiele fragmentów ceramiki. Nieopodal odkryto

 

kwadratową skrzynię na zboże. Archeolodzy powrócili na teren osady w 1961 r. Pracami wykopaliskowymi kierował dr Bogusław Gierlach.

 

Badania prowadzono na terenie leżącym na północny-zachód od grodziska. Odkopano dwa blisko siebie położone budynki i kilka jam,

 

których przeznaczenia nie dało się ustalić. W 1962 r. w dalszym ciągu prowadzono badania w tej samej części osady. Znaleziono kilka

 

jam, pozostałości kamiennych palenisk, oraz resztki budynku gospodarczego. Prace wykopaliskowe kontynuowano w 1964 r., pod

 

kierownictwem Krystyny Musianowicz. Odkryto jamy z paleniskami, oraz dużo fragmentów prażnic glinianych. Od północy osadę

 

rozdzielała na dwie części zabagniona rynna. W latach 1964-1966, zbadano część brzegów tej rynny, stwierdzając, że były one

 

umocnione drewnem i faszyną, a w węższych partiach mokradeł teren był moszczony drewnem, tworzącym rodzaj pomostów. W latach

 

70-tych przeprowadzono prace wykopaliskowe na grodzisku. Badaniami kierowała mgr Olga Lipińska. Udało się wtedy stwierdzić, że gród

 

był obiektem jednoczłonowym. Potwierdzono to również podczas badań sondażowych, przeprowadzonych w 1989 i 1990 r. Podczas

 

wykopalisk odkryto, że wydma na której zbudowano gród była już wcześniej zamieszkana. Świadczy o tym warstwa kulturowa, zalegająca

 

poniżej warstwy rozsypiskowej wału. Archeolodzy zjawili się ponownie na Bródnie, w roku 2000. Badania prowadzono na terenie osady,

 

położonej na zachód od grodziska. Pracami kierował Andrzej Piotrowski. Podczas wykopalisk prowadzonych od czerwca do września,

 

znaleziono wiele obiektów. Były to ślady po budynkach mieszkalnych i gospodarczych, paleniska, pozostałości dwóch drewnianych skrzyń

 

na zboże, oraz wiele jam, o trudnym do określenia przeznaczeniu. W roku 2001 badaniami objęto teren, położony na południowy-zachód

 

od wałów grodziska. Podczas dwóch sezonów prac, znaleziono niewielką ilość przedmiotów użytku codziennego i bardzo wiele

 

fragmentów ceramiki. Jesienią 2002 roku, podczas prac związanych z budową ulicy Nowo -Wincentego, na obszarze o powierzchni 3000

 

m2, odkryto wiele śladów zabudowań, pozostałości palenisk, oraz odkopano przedmioty, wśród których znalazły się duże ilości

 

fragmentów naczyń glinianych i kości zwierzęcych, żelazne noże, przęśliki, przekłuwacz, grot z zadziorem i tulejką, sprzączka wykonana z

 

brązu, fragment rogowej okładziny grzebienia... Osada ulokowana była na cyplu rzeki Bystrej (obecnie Kanał Bródnowski). Większość

 

odkrytych obiektów stanowi pozostałość po użytkowaniu stanowiska we wczesnym średniowieczu, jednak odkryto również ślady

 

użytkowania terenu w okresie wcześniejszym i późniejszym. Na podstawie znalezionych przedmiotów datowano osadę na XI-XII w.

 

Pracami wykopaliskowymi na tym stanowisku kierował Adam Waluś z Pracowni Archeologicznych Badań Terenowych Instytutu Archeologii

 

Uniwersytetu Warszawskiego.